MARILYN MANSON One Assassination Under God - Chapter LP Red

Nie da się ukryć, że Marilyn Manson przeszedł przez ostatnie lata burzliwy okres. Zarzuty, medialna nagonka, “cancellowanie” – cała ta spirala sprawiła, że temat Mansona jest dziś wyjątkowo gorący. Nie zamierzam jednak roztrząsać, czy oskarżenia są słuszne – od tego są sądy, a nie fani muzyki. Zaskoczyło mnie jednak, jak szybko wytwórnie, promotorzy koncertowi i znajomi odsunęli się od niego, choć w przypadku artystów takich jak Till Lindemann z Rammstein, oskarżenia nie spowodowały nawet chwilowego spadku zainteresowania. Kasa, wiadomo, musi się zgadzać.

Oczywiście nie ma co ukrywać – Manson swoje najlepsze czasy miał za sobą. Koniec lat 90. i początek 2000. to absolutny szczyt jego kariery, kiedy krążki jak „Mechanical Animals” czy „Holy Wood” rozchodziły się jak świeże bułeczki, a każda jego ekscesywna akcja – czy to bójki, narkotyki, czy medialne kontrowersje – tylko podsycała zainteresowanie jego twórczością. Sam pamiętam, jak w podstawówce pierwszy raz usłyszałem „The Dope Show” i od tamtej pory wpadłem po uszy. Plakaty na ścianie, nieprzespane noce przed MTV, czekanie na wywiady – czyste szaleństwo!

Jednak po „Holy Wood” zaczęło się stopniowo coś psuć. „The Golden Age of Grotesque” i „Eat Me, Drink Me” miały swoje mocne momenty, ale brakowało tego buntowniczego pazura, który definiował wcześniejszą twórczość. Zmiany w składzie zespołu, problemy Mansona z używkami – to wszystko tylko pogłębiało stagnację. Nawet powrót Twiggy’ego Ramireza nie przyniósł spodziewanego powiewu świeżości. Choć każdy z tych późniejszych albumów miał swoje dobre momenty, żaden nie zbliżył się do poziomu „Antichrist Superstar” czy „Holy Wood”.

Dopiero „The Pale Emperor” z 2015 roku przyniósł coś nowego – mroczniejsze, bardziej dojrzałe brzmienie, które udowodniło, że Manson wciąż potrafi zaskoczyć. Jego ostatni krążek „We Are Chaos” również pokazał, że ma jeszcze coś do powiedzenia. To nie był już tylko stary, dobry shock rock – to było coś więcej, coś bardziej artystycznego.

Teraz, po tych wszystkich burzach, Manson zapowiada nowy album. Single „As Sick as the Secrets Within” i „Rise Of The Red Flag” udowodniły, że jest w świetnej formie – muzycznie i fizycznie. „Rise…” szczególnie do mnie przemawia – mocny refren, brudne brzmienie i tekst, który brzmi jak policzek wymierzony tym, którzy od niego odeszli. Fragmenty takie jak „Losers love liars ’til their dying day” czy „I don’t give a fuck if you say you’re sorry…” nie pozostawiają złudzeń, co Manson myśli o swoich krytykach.

No i teraz już wiemy – nowy album „One Assassination Under God – Chapter 1” pojawi się 22 listopada! 9 numerów, a wśród nich świeżo wydany „Sacrilegious”, który ma w sobie coś z glam rockowego ducha „Mechanical Animals”, ale w bardziej surowym wydaniu. Szczerze? Czekam na to z wypiekami na twarzy. Niektórzy mogą patrzeć na Mansona przez pryzmat ostatnich skandali, ale ja nie mogę się doczekać, żeby znowu zanurzyć się w jego muzyce.

Jeśli tylko trasa obejmie Polskę, jestem pewien, że pojawię się na jego koncercie. Manson towarzyszył mi przez lata, a nowe kawałki udowadniają, że wciąż ma to „coś”. Może inni go skreślili, ale dla mnie Marilyn Manson zawsze będzie jednym z tych artystów, który na stałe zagościł w moim muzycznym świecie.

Tracklista:
1 One Assassination Under God
2 No Funeral Without Applause
3 Nod If You Understand
4 As Sick As The Secrets Within
5 Sacrilegious
6 Death Is Not A Costume
7 Meet Me In Purgatory
8 Raise The Red Flag
9 Sacrifice Of The Mass