JERRY CANTRELL I Want Blood 2LP

Jerry Cantrell – ikona grunge’u, gitarzysta, wokalista i mózg Alice In Chains. To on od początku kreował brzmienie zespołu, komponując utwory, które na trwałe wpisały się w historię rocka. Albumy AIC stały się częścią popkultury, a po śmierci Layne’a Staleya, Cantrell udowodnił, że to on był sercem tej kapeli. Reaktywując Alice In Chains, Jerry przypomniał fanom, że nie tylko zespół ma w sobie moc, ale też jego solowe projekty mają ogromną siłę. „Black Gives Way to Blue” to jedno z najlepszych dzieł w historii AIC – powrót, który nie tylko wzrusza, ale i udowadnia, że rock nigdy nie umiera.

Kiedy jednak spojrzymy na solową dyskografię Cantrella, trudno nie zatrzymać się przy „Degradation Trip”. To album, który Jerry zadedykował zmarłemu Layne’owi, a emocjonalny ciężar tego materiału jest wręcz przytłaczający. Trudno nie odnieść wrażenia, że gdyby Jerry wydał to jako album AIC, mielibyśmy przed sobą „Dirt 2.0”. Z udziałem Roberta Trujillo i Mike’a Bordina, „Degradation Trip” przypomina bardziej supergrupę niż solowy krążek. A kiedy podczas trasy promującej ten album dołączył do zespołu William DuVall, Alice In Chains odrodziło się na nowo, co doprowadziło do powrotu zespołu na wielką scenę.

Warto jednak pamiętać, że Jerry solowo działał już wcześniej. W 1998 roku wydał „Boggy Depot” – album, który nie wzbudził takiego zamieszania jak jego późniejsze dzieła, ale miał swoje momenty. Gościnne występy Lesa Claypoola z Primusa czy Rexa Browna z Pantery oraz udział członków AIC, Mike’a Ineza i Seana Kinney’a, dodały krążkowi charakteru. „Boggy Depot” było lekkim, dobrze zagranym rockiem, wydanym dla czystej przyjemności.

Jednak to „Degradation Trip” sprawiło, że Cantrell znowu znalazł się na ustach wszystkich. Po trasie promującej ten album, zespół AIC powrócił, a DuVall, który doskonale odnajdywał się w repertuarze Alicji, dał Jerry’emu impuls do kontynuacji tej podróży. I choć Alice In Chains od tego czasu ponownie stali się wielką, działającą machiną, Cantrell porzucił solową twórczość na 19 lat. Dopiero w 2019 roku postanowił wrócić na własnych warunkach – wolny od grunge’u, szukający oddechu. Dwa kameralne koncerty w Los Angeles, z nowym składem, w tym Gregiem Puciatem z Dillinger Escape Plan na wokalu, pokazały, że Jerry wciąż ma mnóstwo do powiedzenia.

Współpraca z Puciatem zaowocowała albumem „Brighten”, na którym Cantrell eksploruje swoje fascynacje bluesem i country. Choć harmonizacje wokalne Grega i Jerry’ego przywodzą na myśl Alice In Chains, jest to naturalna konsekwencja jego stylu. Trasa promująca „Brighten” okazała się sukcesem – fani i krytycy byli zachwyceni. Pojawiły się nawet plotki, że Puciato dołączy na stałe do AIC, bo jego wokal wybrzmiał w klasykach Alicji tak, jak wielu tego oczekiwało.

Teraz przed nami „I Want Blood” – nowy solowy album Cantrella, na który czekają wszyscy. Single „Afterglow” i „Vilified” brzmią bliżej Alice In Chains niż bardziej luźne „Brighten”, co na pewno ucieszy fanów. Na płycie gościnnie występują m.in. Duff McKagan z Guns N’ Roses, Robert Trujillo i Mike Bordin, a Puciato ponownie wspiera Cantrella wokalnie. Choć nie spodziewam się wielkiej rewolucji, to i tak nie mogę się doczekać premiery tego krążka. A jeśli chodzi o Alice In Chains? Choć na horyzoncie pojawiły się koncerty zaplanowane na 2025 rok, nowy album wciąż pozostaje tylko w sferze marzeń.

Tracklist:

LP 1:

Side A
1. Vilified
2. Off The Rails
3. Afterglow

Side B
1. I Want Blood
2. Echoes Of Laughter
3. Throw Me A Line

LP 2:

Side C
1. Let It Lie
2. Held Your Tongue
3. It Comes

Side D Spoken Word Tracks
1. Vilified (Spoken Word)
2. Off The Rails (Spoken Word)
3. Afterglow (Spoken Word)
4. I Want Blood (Spoken Word)
5. Echoes Of Laughter (Spoken Word)
6. Throw Me A Line (Spoken Word)
7. Let It Lie (Spoken Word)
8. Held Your Tongue (Spoken Word
9. It Comes (Spoken Word)