PERFUME GENIUS Too Bright (10th Anniversary) LP Clear

Mając na koncie dwa albumy jako Perfume Genius, już przed wydaniem "Too Bright", pochodzący z Seattle Mike Hadreas ugruntował swoją pozycję wyjątkowo otwartego wokalisty i kompozytora, tworzącego boleśnie emocjonalne, pełne empatii i nadziei piosenki, pozbawione jednak elementu oceny i pouczania.

Swoim pięknym, drżącym głosem, któremu często towarzyszył jedynie fortepian, opowiadał o życiu po ciemnej stronie – przerażającej, brutalnej, z której powoli stara się wydostać.

A jednak album "Too Bright" - obchodzący dziesiątą rocznicę premiery, jest czymś zupełnie innym. Mniej skrępowany i skoncentrowany, opowiadający historie i przynoszący łatwo wpadające w ucho melodie, jest odważniejszy, idealistyczny, który Mike Hadreas określał jako: ukryty gniew, który dojrzewał od dziesięciu lat, a który zaczynał wrzeć.

Ten ostry zwrot pojawił się już na samym początku procesu twórczego, gdy kreatywnie sfrustrowany Hadreas zdecydował, że nie będzie pisał tego, co ludzie chcieliby usłyszeć, jak sam mówił: piosenek w średnim tempie w stylu Adele, ze starannie dobranymi akordami i tekstami, niczym wedle matematycznego wzoru. Postanowił skupić się na tym, co wychodziło z niego w sposób naturalny. W stu procentach instynktownie, bez względu na to, jaki będzie tego odbiór. "Przyglądałem się PJ Harvey, temu jak potrafi być silna i surowa i zastanowiłem się, jak by to było w moim przypadku?".

Powstał oszałamiający album, który przywodzi na myśl tak śmiałe dzieła jak: "The Dreaming" Kate Bush czy "Tilt" Scotta Walkera, albumy balansujące gdzieś pomiędzy piosenkami, a muzyką eksperymentalną. Tutaj Hadreasa wspomagali dwaj nieoczekiwani goście: grający na perkusji John Parish oraz znany z Portishead Adrian Utley, który jako producent zadbał o to, aby przedstawić te utwory w nowatorski sposób. Według Hadreasa, Utley był kluczem, który pozwolił mu wkroczyć na nieodkryte wcześniej terytoria, używając do tego zarówno syntetycznych, jak i organicznych instrumentów. To dzięki nim te utwory są mroczniejsze i bardziej nierealne. Wkład w nagranie płyty mieli też znani z koncertowego składu Perfume Genius: Alan Wyffels i Hervé Bécart.

"Too Bright" otwiera delikatny, ale przy tym także niepokorny, wyciszony, pełen onirycznego piękna "I Decline". Przechodząc między płytami "Put Your Back N 2 It" i "Too Bright", Perfume Genius pokazał swoje kły i pazury. W promującym album utworze "Queen", fraza "Don’t you know your queen?" atakuje tym retorycznym pytaniem na tle złowieszczych gitar.

Nad całym albumem unosi się poczucie buntu. Surrealistyczne zagrożenie słychać w piosenkach "My Body" i "Grid", gdzie przenikliwy krzyk splata się z plemiennymi rytmami i elektroniką, podkreślającą niepokojące teksty o autodestrukcji i chwili wytchnienia od mroku. W międzyczasie w Fool, opartym na zwodniczo swingującym rytmie, Hadreas opowiada historię społecznego buntu.

Oczywiście artysta nie zrezygnował zupełnie ze wspaniałych fortepianowych ballad, z których był znany do tej pory. "No Good" to łapiąca za serce medytacja, o trudach życia na widoku, spoglądaniu w głąb. W ponurym "All Along" mówi, że zamiast otuchy i wsparcia od zewnętrznych sił, stara się znaleźć schronienie wewnątrz siebie. Mam swoją miłość – mówi Hadreas. Używam jej tam, gdzie tego potrzebuję. To jest także temat przewodni całego albumu "Too Bright", składającego się z luźno łączących się ze sobą jedenastu utworów, w których odnalazł siłę i moc, o której wcześniej nie zdawał sobie sprawy. Jak sam to ujął podczas pracy nad płytą: "Czuję się, jakbym obudził starożytne bestie, które zaczęły warczeć".

Tracklista:

1. I Decline
2. Queen
3. Fool
4. No Good
5. My Body
6. Don't Let Them In
7. Grid
8. Longpig
9. I'm A Mother
10. Too Bright
11. All Along