BUTTHOLE SURFERS Hairway To Steven LP

Wczesna połowa lat 80. obfitowała w szalone kombinacje - The Birthday Party, Black Flag i Minor Threat miały surową siłę, rozgrzewającą umysł w ciągu sekund. SWANS, Einsturzende Neubauten i Big Black stworzyli przygniatającą ścianę dźwięku. A Sonic Youth przedstawili zawrotnie nieprzewidywalną mieszankę sztuki, kultury pop i sonicznego ataku. Butthole Surfers mieli wspólne elementy ze wszystkimi tymi grupami, ale dodali do nich szaleńczo psychodeliczny akcent i skłonność do dziwacznych spektakli.

40 lat później, The Butthole Surfers (którego podstawowy skład tworzyli: Gibby Haynes, Paul Leary, King Coffey) we współpracy z Matador Records wydali serię remasterowanych reedycji , która z pewnością ucieszyła fanów sceny indie-rocka lat 80! W marcu ukazały się pierwsze trzy wydawnictwa: "PCPPEP", "Psychic... Powerless... Another Man’s Sac" i "Rembrandt Pussyhorse". Druga część wydanych przez Matador reedycji najważniejszych płyt Butthole Surfers kontynuowana jest trzema z ich najbardziej szalonych pozycji w dyskografii: "Cream Corn from the Socket of Davis” z 1985 roku, "Locust Abortion Technician” z 1987 roku i "Hairway to Steven" z 1988 roku.

Okres, w którym te albumy zostały pierwotnie wydane, zbiegł się z przejściem zespołu Butthole Surfers od bycia dziwacznymi wyrzutkami z Teksasu do uznanych na całym świecie obscenicznymi królami amerykańskiego podziemia. W 1985 roku wciąż byli sensacją wśród przesiąkniętych halucynacjami punkrockowych dziwaków. Do 1988 roku zdążyli już odbyć trasę po Europie, ich albumy były wydawane na całym świecie, a oni sami kupili dom w Driftwood w Teksasie, który miał służyć jako ich baza.

"Hairway to Steven" to prawdziwa eksplozja, od przepełnionego gitarowym szaleństwem utworu "Jimi", przez akustyczną, słodką piosenkę „I Saw an X-Ray of a Girl Passing Gas”, aż po krzykliwe, w stylu Fugs, "John E. Smokes". Mimo to, album zdołał przyciągnąć uwagę mainstreamowych mediów. Pomimo swojej dziwaczności, "Hairway to Steven" zebrał entuzjastyczne recenzje w miejscach, które wcześniej w ogóle nie zwracały uwagi na Butthole Surfers. Był to ich ostatni album z lat 80 i choć sami muzycy wcale nie spodziewali się, że coś takiego może się wydarzyć, poczatkujący ich powolny marsz w stronę czegoś w rodzaju komercyjnego sukcesu.

Czwarty album Butthole Surfers był wyprodukowany przez zespół i Rica Wallace'a, nagrany w January Sound Studio w Dallas i wydany w 1988 roku (Touch and Go). Wyznaczył punkt zwrotny w karierze zespołu, oddzielając ich psychodeliczno-noise'owe korzenie od bardziej przystępnych nagrań, które miały nastąpić później. Podobnie jak poprzednie wydawnictwa Butthole Surfers, „Hairway to Steven” wykorzystuje nietradycyjne instrumentarium, obszerną edycję taśmy i modulację dźwięku. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, które opierały się niemal wyłącznie na gitarze elektrycznej, basowej i dwóch perkusistach, ten album równie mocno wykorzystuje gitarę akustyczną. Także w odróżnieniu do wcześniejszych wydawnictw "Hairway to Steven" został nagrany w jednym studiu w stosunkowo krótkim czasie. Według basisty Jeffa Pinkusa, zespół wykonywał większość tych piosenek dużo wcześniej zanim zostały nagrane na ten album.

"Hairway to Steven" pierwotnie nie zawierał rzeczywistych tytułów piosenek i był ostatnim studyjnym nagraniem perkusistki Teresy Nervosy.

Tracklista:

1.Jimi
2.Ricky
3.I Saw an X-Ray of a Girl Passing Gas
4.John E. Smoke
5.Rocky
6.Julio Iglesias
7.Backass
8.Fast Song