Koncert Amy Winehouse na 3LP

Czy jest to najlepszy album koncertowy wszechczasów w gatunku soul? Nie. Czy jest świadectwem wielkiego talentu Amy i jej wrażliwości? Tak. Jej występ w BBC to obraz osoby, która była z nami, cieszyła nas swoim głosem, ale gdzieś tam z tyłu głowy było (przynajmniej ja tak maiłem), że niestety nie potrwa to długo. Czasami oglądając jej występy (szczególnie zaczynając od roku 2008) miałem podobne odczucia, kiedy to pierwszy raz widziałem Alice In Chains i ich koncert z cyklu MTV Unplugged. Wiem, że to zupełnie inna muza, zupełnie inny klimat, ale ten sam problem, te same demony. Okres z którego pochodzą te koncerty, występy to jej najlepszy czas jeśli chodzi o wokal i chyba też samopoczucie. Wersje koncertowe nie odbiegają zbytnio od studyjnych nagrań, więc na bank nie ma mowy o jakiś genialnych wykonach, wszystko jest w punkt i chyba o to chodziło. Mamy czasami więcej dęciaków, ciut szybciej, ciut wolniej, czasami Amy pokaże, że ma (miała) kawał głosu. Jednak niektóre wersje bardziej leżą mi w tych koncertowych aranżach np. fenomenalne wykonanie "Best Friends, Right?" oraz "Stronger Than Me". Słuchając piosenek Amy, jej brzmienia nie sposób się nie zgodzić, że wpłynęła potężnie na nową generację tych retro - soulowych śpiewaków i wokalistek. Serio, nie wyobrażam sobie tego, że np. Jorja Smith robiłaby to co robi, bez płyt Amy. Jeszcze jedna sprawa, która zawsze mi przychodzi na myśl w przypadku artystów, którzy odchodzą przez ćpanie, czy picie. Czy nie lepiej było im pomóc za życia z nałogiem, niż klepać po pleckach mówiąc - "Ty, a we jeszcze na szybko płytę nagraj..." Szkoda Amy, bardzo szkoda... Szkoda też, że pozostawiła po sobie tak mało materiału, dlatego tego typu wydawnictwa są jedyną opcją, aby znów cieszyć się jej wokalem... chociaż przez chwilę.