TYPE O NEGATIVE October Rust 2LP COLOURED

Wznowienia katalogu Type O Negative, to coś na co czekało wiele osób, gdyż nawet na cd te pozycje nie są łatwe do zdobycia. Teraz mamy rocznicę 25 lecia ich kultowego albumu... Tak jest, chodzi o "October Rust", czyli chory erotyzm, smutek, melancholia i jednocześnie jedna z najważniejszych płyt w szeroko rozumianym rocku gotyckim. Większość tekstów i przemyśleń na tej płycie dotyka miłości. Każdy fan czy osoba, która interesowała się tym zespołem wie, że ich pojęcie miłości różni się od tego co np. wciskają nam hollywoodzkie filmy. Miłość Type o Negative jest zazwyczaj niespełniona, jest czymś co prowadzi do katastrofy, autodestrukcji, ta miłość nie dodaje nam skrzydeł, ona nam te skrzydła łamie lub bardziej wyrwa uśmiechając się i patrząc nam w oczy. Jednak jest tak wspaniała, że pomimo tragedii jaką ze sobą niesie poszukujemy jej, czasami wręcz na siłę. Całość przygnębienia i pustki podbija już sama szata graficzna tego albumu. Ciernie, jesienne drzewa, których zwiędłe liście spadły już na ziemię. Z jednej strony ma to swój niepowtarzalny, romantyczny urok, a z drugiej jest to oznaka śmierci, czyli też według TON nowego początku, a raczej dalszego cierpienia. Śmierć była u TON zawsze obok miłości, bo tak jak wspominałem jedno z drugiego wynika. Czy Type O Negative to jeden z bardziej depresyjnych bandów w historii? Jak najbardziej tak. Tworzyli takie klimaty, których już nikt nie jest w stanie powtórzyć. Skoro padło słowo "klimat", to bardzo ważne jest brzmienie "October Rust". Type O Negative to dół nie tylko tekstowy, ale i brzmieniowy. Klawisze Josha, które tworzyły ten gotycki klimat, to absolutny majstersztyk wyczucia, który idealnie uzupełnia się z niepowtarzalnym basem Petera i jego głosem. Wystarczy odpalić "Be My Druidess", aby zrozumieć o co w tym momencie mi chodzi. Gość z jednej strony brzmiał jak romantyczny, Szekspirowski kochanek, a z drugiej jak wampir, demon, który chce pożreć naszą duszę i wypić kielich naszej krwi patrząc na nasze martwe ciało. Nie było i nie będzie takiego jak nasz "Green Man"... Czasami myślę, czy pomimo tego umiłowania śmierci w piosenkach TON, kiedy wybiła jego godzina (zmarł 14 kwietnia 2010 roku) to wszystko wyglądało tak, jak on to sobie wyobrażał i jakie uczucia mu towarzyszyły w tym momencie. Może są to dziwne przemyślenia, ale jaka muza, tacy fani... Możemy dywagować, czy ten album jest lepszy niż wydany wcześniej "Bloody Kisses" i który z nich powinien być wizytówką TON, aczkolwiek uważam, że pomimo podobieństwa, to dla mnie zupełnie dwie inne podróże, inne emocje, inne, mroczne i wciągające światy. Na tym albumie mamy całą paletę barw, które odczuwamy razem ze Steelem. Razem z nim tęsknimy za osobą ukochaną w "Die with Me" lub czujemy to, że miłość przemija i pozostaje tylko ból ("Burnt Flowers Fallen"). Wydaje mi się, że o tym zespole powiedziano i napisano już tyle, że ten kolejny tekst tego typu nie ma sensu, ale co tak naprawdę ma sens... chyba tylko śmierć... O, chyba muszę kończyć i nastawić coś bardziej radosnego... Tak, czy inaczej jest to piękna muza, która wciąga i uzależnia. Z drugiej strony potwornie szkoda, że naszego "Potwora" nie ma z nami już 11 lat.

Tracklista:

Side A

1 Bad Ground 0:38

2 Intro 0:21

3 Love You To Death 7:08

4 Be My Druidess 5:25

5 Green Man 5:47

Side B

1 Red Water (Christmas Mourning) 6:48

2 My Girlfriend’s Girlfriend 3:46

3 Die With Me 7:12

Side C

1 Burnt Flowers Fallen 6:09

2 In Praise Of Bacchus 7:36

3 Cinnamon Girl 4:00

Side D

1 The Glorious Liberation Of The People's Technocratic Republic Of Vinnland By The Combined Forces Of The United Territories Of Europa 1:07

2 Wolf Moon (Including Zoanthropic Paranoia) 6:37

3 Haunted 10:07

4 Outro 0:08