ROLO TOMASSI Where Myth Becomes Memory 2LP

Nie wiem, czy ich znacie, czy nie, ale osobiście nie ukrywam, że bardzo lubię ten Brytyjski zespół i staram się śledzić ich każdy krok. Nie należą do mainstreamu, ale radzą sobie bardzo i mają sporo grono odbiorców, gdzie funkcjonują już jako kapela wręcz kultowa... Moje pierwsze zetknięcie się z nimi było powiązane z niekończącą się "miłością" do Dillinger Escape Plan. Sprawdzałem kapele inspirujące się, czy też grające z nimi i przypadkiem trafiłem na line up z trasy po UK... Rolo Tomassi, czyli jazz punk, mathcore itp. No dobra, bez szukania większej ilości informacji wpisałem ich nazwę na YouTube. Wow... Zdziwiłem się dosyć mocno, ponieważ zobaczyłem bandę "dzieciaków" robiąca "zadymę" w sklepie z instrumentami muzycznymi. Nie wiedziałem co się dzieje, ale podobało mi się to bardzo, ale to bardzo. Później kilka klipów, nagrań z koncertów i byłem zachwycony. Nie czekając dalej "pobrałem" z internetu wszystko co było do pobrania. Słychać było w tym fascynacje Dillingerem, czy Converge, więc kupili mnie natychmiast. Jak dla mnie najmocniejszym punktem w tym okresie kapeli była Eva Spence (po ślubie z wokalistą The Number 12 Looks Like You - Eva Korman). Ta urocza, filigranowa, sprawiająca wrażenie lekko "zawstydzonej" dziewczyna nie odstępowała talentem, od innych, znanych "krzykaczy" płci męskiej... Serio, jej gabaryty w połączeniu z jej wokalem, to kosmos... Właśnie kosmos... Ich drugi album, czyli "Cosmology" (przez długi czas mój ulubiony) to było coś niesamowitego. Progresja mieszała się jazzem, hardcorem, muzyką elektroniczną oraz szeroko pojętą alternatywną. Album był dużo lepszy, bardziej "poukładany" i przemyślany niż debiutancki "Hysterics". Z tego miejsca polecam Wam numer "Kasia" oraz "Sakia" - cudo. Kolejny album, czyli "Astraea" był kontynuacją pomysłów z "kosmicznego albumu" oraz rozbudowaniem wizji muzycznej zespołu. Niektórzy fani mówią, że był to lepszy album, ja natomiast stawiam znak równości między tymi tytułami. "Grievances" (2015) oraz "Time Will Die and Love Will Bury It" (2018) już tak mi się nie podobały. Słyszałem w tym kolejne ewolucje, dalsze poszukiwania, ale było w tym już mniej zaskoczenia, a więcej "brytyjskiej progresji" i zachowawczości. No i przez to szczerze nie oczekiwałem zbytnio na "Where Myth Becomes Memory". Wiedziałem, że sprawdzę ten album, że przykuje moje "ucho" na trochę, ale też zdawałem sobie sprawę, że szaleństwo z pierwszych 3 albumów nie wróci. Zwłaszcza, że jest to ostania część trylogii zapoczątkowanej właśnie w 2015 roku. No i faktycznie, nie wróciło szaleństwo, ale z całym szacunkiem do "Cosmology"... Rolo Tomassi właśnie nagrało swój najlepszy album. Wszystko jest w punkt, od brzmienia, przez kompozycje oraz wyczucie smaku. Mamy mathcore, mamy indie, mamy elementy alternatywnego popu oraz mnóstwo post rocka. Eva idealnie zbalansowała ilość krzyku, jak i "czystych wokali", a James (klawisze, wokal oraz prywatnie brat Evy) wraz z kolegami stworzył do tego niesamowitą oprawę muzyczną. Ten album to jednocześnie kulminacja ich muzycznej kreatywności, ale też idealny balans między chaosem, agresją połączonej wręcz z filmowym klimatem. Jest to album na swój sposób elegancki, klimatyczny, ale też jest coś w nim niepokojącego, coś mitycznego (?). Idealnie odzwierciedlają to przynajmniej dla mnie "Prescience" oraz wynikająca z niego kompozycja "Stumbling". Z jednej stron rozdzierający krzyk, nawałnica przytłaczających dźwięków, która ewoluuje w spokojną lekko psychodeliczną balladę, która przypomina mi klimatem baśń z elementami horroru. Brawo! Ten album, to już bez wątpienia jedna z pozycji w moim prywatnym TOP 10 tego roku, więc serdecznie zapraszam do zapoznania się z nim, bo naprawdę warto. 

Tracklist:

01. Almost Always
02. Cloaked
03. Mutual Ruin
04. Labyrinthine
05. Closer
06. Drip
07. Prescience
08. Stumbling
09. To Resist Forgetting
10. The End Of Eternity